-
1 πρίν
πρίν (Hom.+; ins, pap, LXX) lit. an adv. of time ‘before, formerly’, then a marker of a point of time prior to another point of time, beforeⓐ as temporal conjunction (the ms. tradition oft. varies betw. πρίν, which is predom. Attic, and πρὶν ἤ [s. ἤ 2d], which is Ionic [Schwyzer II 313], and predominates in the Koine [Schwyzer II 656]).α. w. the aor. subj. (Plut., Caes. 735 [58, 2]; Lucian, Ver. Hist. 2, 18) or opt. (B-D-F §383, 3; Rob. 977) πρὶν ἀκουσθῶσι τὰ ῥήματα Hs 5, 7, 3. Lk 2:26 is text-critically uncertain πρὶν ἢ ἂν ἴδῃ, but ἤ is omitted (cp. Cyr.-Ins. 123 πρὶν ἄν w. aor. subj.) as well as ἄν in some mss., and one v.l. has ἕως ἂν ἴδῃ. Likew. in 22:34 ἕως, ἕως οὗ, ἕως ὅτου are also attested instead of πρὶν ἤ; the corrector has been at work in all these passages, so that the original rdg. can no longer be determined w. certainty.—Only once w. the opt., in indirect discourse after a past tense (B-D-F §386, 4; Rob. 970) πρὶν ἢ ὁ κατηγορούμενος ἔχοι Ac 25:16 (cp. Jos., Ant. 20, 210).β. foll. by the acc. and the aor. inf. (B-D-F §395; Rob. 977.—Plut., Lysander 448 [27, 1] πρὶν ἐπανελθεῖν τὸν Ἀγησίλαον; Lucian, Dial. Deor. 20, 16 πρίν; Jos., Ant. 11, 1 πρὶν ἤ) Mt 1:18 (πρὶν ἤ); J 8:58; Ac 7:2 (πρὶν ἤ); 1 Cl 38:3: Dg 2:3 (πρὶν ἤ); 8:1; Hs 9, 16, 3. Also of future things (Arrian, Ind. 24, 6 πρὶν ταχθῆναι τὴν φάλαγγα=before the phalanx will have been drawn up) πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι before the cock will have crowed Mt 26:34, 75; Mk 14:30 (πρὶν ἤ), 72; Lk 22:61. Cp. J 4:49; Ac 2:20 (Jo 3:4); Hs 9, 26, 6.—Without the acc., which is understood fr. the context (Menand., Epitr. 264 S. [88 Kö.]; 508 S. [332 Kö.]; Diod S 13, 10, 1; 14, 52, 1; Chion, Ep. 4, 4; Ps.-Apollod. 3, 3, 2; Jos., Bell. 6, 213; Just., A I, 4, 4) J 14:29; Hv 3, 1, 3.ⓑ funct. as prep. w. gen. (since Pind., P. 4, 43, also Plut., Mor. 883b; Arrian, Anab. 3, 18, 6; PGM 7, 418; 420 πρὶν ἡλίου ἀνατολῆς; En 14:6; Jos., Ant. 4, 269 πρὶν ἡλίου δυσμῶν; Sus 35a LXX=42 Theod.; for contrast w. πρότερον cp. the epitath οὐ τὸ θανεῖν ἄλγεινόν, ἐπεὶ τό γε Μοῖρʼ ἐπέκλωσεν, | ἀλλὰ πρὶν ἡλικίας καὶ γονέων πρότερον EpigrAnat 13, ’89, 128f, no. 2=dying is not itself to be deplored, for Fate decrees it so, but when before one comes of age and then before one’s parents) πρὶν ἀλεκτοροφωνίας Mt 26:34 v.l.; πρὶν Ἀβραὰμ ἐγὼ εἰμί J 8:58 v.l.—Even πρίν w. the acc. occurs as v.l. πρὶν τὸ πάσχα J 11:55 D; πρὶν σάββατον Mk 15:42 D (cp. B-D-F §395 app.; JWackernagel, Syntax II2 1928, 215).—ATschuschke, De πρίν particulae apud scriptores aet. August. prosaicos usu, diss. Bresl. 1913.—DELG. M-M. -
2 αλέκτωρ
αλέκτωρ οпетух, алектор (слав.);ΦΡ.πριν αλέκτορα φωνήσαι (Ματθ.26, 34) — прежде нежели пропоет петух (Мф.26, 34)
См. также в других словарях:
επιβάλλω — (AM ἐπιβάλλω) 1. ορίζω ως ποινή ή ως πρόστιμο («επιβάλλω ποινή, πρόστιμο, ζημίην, φυγήν, άργύριον» κ.λπ.) 2. απρόσ. ἐπιβάλλεται (Α ἐπιβάλλει) είναι απαραίτητο να, πρέπει να... 3. (το ουδ. μτχ. ενεστ. ως ουσ.) το επιβάλλον α. νεοελλ. i. η… … Dictionary of Greek
τρις — τρίς, ΝΜΑ επίρρ. τρεις φορές (α. «καταδικάστηκε τρις εις θάνατον» β. «ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με», ΚΔ. γ. «νῦν γὰρ πάρεστι καὶ δὶς αἰάζειν ἐμοὶ και τρίς», Αριστοφ.) αρχ. 1. φρ. α) «ἐς τρίς» ή «ἐπὶ τρίς» ώς τρεις… … Dictionary of Greek
φωνώ — έω, και πωνίω Α [φωνή] 1. εκβάλλω φωνή ή, γενικότερα, παράγω ήχο 2. (για πρόσ.) α) μιλώ δυνατά, φωνάζω ή μιλώ με καθαρότητα β) (απλώς) λέω κάτι («ἔπος φάτο φώνησέν τε», Ομ. Οδ.) γ) (ειδικά) ξεφωνίζω, ιδίως από χαρά («φωνήσατ ὦ γυναῑκες», Σοφ.) 3 … Dictionary of Greek
